I class
White
III class outside the SSPX
Mass of the Feast; Gloria; Credo (within the SSPX); common preface
Festive Office within the SSPX (from the Common of a Confessor Bishop):
Proper Lessons of the Second and Third Nocturns.
Downloadable and printable PDF: St. Pius X Proper Lessons
Matins: All from the Common, including antiphons, psalms, and verses. Lessons of the 1st nocturn are from the same Common; lessons of the 2nd and 3rd nocturns are proper (use the PDF or see Reminder section below); Te Deum
Lauds: Antiphons from the Common, with Sunday psalms of the first schema; remainder from the Common; oration proper
Prime: Antiphon from the Common, with Sunday psalms; Psalm 53 instead of 117
Hours: Antiphons from the Common, with Sunday psalms; remainder from the Common; oration proper
II Vespers: Antiphons from the Common, with Sunday psalms except Psalm 131 Memento for fifth psalm, as given in the Common; remainder from the Common; oration proper
Compline: Of Sunday
Ordinary Office outside the SSPX:
Matins: Invitatorium and Hymn from the Common; psalms and antiphons of the feria; first two lessons of the occurring Scripture (second and third joined); lesson 3 of the feast; Te Deum
Lauds: Antiphons and psalms of the feria (first schema), remainder from the Common; oration proper
Hours: Antiphons and psalms of the feria, remainder from the Common; oration proper
Vespers: Antiphons and psalms of the feria, remainder from the Common; oration proper
Compline: Of the feria
Feast of Saint Pius X: Proper Lessons
In II Nocturno
Lectio iv
Pius Papa décimus, cui nomen ántea Joséphus Sarto, in Venetórum pago natus est, quem Riése vocant, paréntibus quidem humílibus, sed probitáte ac pietáte conspícuus. Inter Seminárii Patavíni alúmnos adscríptus, ita pietáte ac doctrína profécit, ut condiscípulis exémplo, moderatóribus admiratióni esset. Sacerdótio initiátus, in óppido Tómbolo primum, qua vicárius cooperátor, dein Salatiáni qua párochus, per plures annos adlaborávit; quibus in obeúndis munéribus, tanta caritátis effusióne, tanto sacerdotáli zelo et sanctitáte vitæ excélluit, ut Epíscopus Tarvisínus inter canónicos cathedrális ecclésiæ eum cooptáret, eúmque Cúriæ episcopális cancellárium simúlque Seminárii diœcesáni spirituálem moderatórem renuntiáret. Hæc offícia tam egrégie persecútus, a Leóne tértio décimo, cui erat probatíssimus, Mantuánæ ecclésiæ Antístes fuit renuntiátus.
R. Invéni David servum meum, oleo sancto meo unxi eum: * Manus enim mea auxiliábitur ei. V. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei. Manus.
Lectio v
Boni pastóris nullam partem déserens, eo máxime conténdit, ut juvéntus in sortem Dómini vocáta rite ad sacra instituerétur, piæ consociatiónes novis augéscerent increméntis, rítibus divíni cultus plus decóris ac pietátis accéderet. Præcépta quibus cívitas christiána nítitur, áltius proclamáre non désiit, et qui vitam ínopem ipse ducébat, paupéribus numquam omísit afférre levámen. Tot ígitur suffragántibus méritis, inter purpurátos Patres adléctus et Venetiárum Patriárcha creátus est. Dénique post Leónis décimi tértii óbitum, cum Patrum Cardinálium suffrágia in eum coaléscerent, cumque ipse supplicatiónibus et lácrimis tantum munus a se avértere frustra conátus esset, suasiónibus tandem cedens, « accépto in crucem », inquit, et Summi Pontificátus ápicem ut crucem a Deo sibi oblátam, demísso sed forti ánimo suscépit.
R. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea: * Manus enim mea auxiliábitur ei. V. Invéni David servum meum, oleo sancto meo unxi eum. Manus.
Lectio vi
In Petri cáthedra constitútus, nihil de prístina vitæ ratióne remísit. Humilitáte præsértim, simplicitáte ac paupertáte refúlsit, ita ut in suo testaménto scríbere potúerit: «Pauper natus sum, pauper vixi, pauper mori cúpio». Humílitas vero ánimi fortitúdinem in eo alébat, cum de Dei glória, Ecclésiæ libertáte, animarúmque salúte agerétur. Vir acérrimi ingénii et propósiti tenax, inter vicésimi ineúntis sæculi procéllas, Ecclésiam fírmiter rexit, et præclaríssimis ornávit institútis. Músicam sacram ad prístinum splendórem ac dignitátem revocávit; sacrórum Bibliórum stúdiis príncipem sedem Romæ constítuit; Románam Cúriam sapiénter reformávit; leges de fidélibus per catechísmum instituéndis restítuit; Eucharísticæ mensæ crebriórem, imo et cotidiánam consuetúdinem indúxit, ejúsque accéssum púeris quoque a primo ratiónis usu apéruit; actiónis cathólicæ increménta sédulo promóvit; sólidæ cleri institutióni provídit, ádditis quoque semináriis per regiónes dispósitis; sacerdótes omnes ad interiórem vitam coléndam alléxit; leges Ecclésiæ in unum corpus redégit; erróres perniciosíssimos, modernísmi appellatióne comprehénsos, damnávit atque evéllit; civíle vétitum, quod dicunt, in Pontíficis Máximi electióne rejécit. Tandem labóribus fractus ac mæróre conféctus ob bellum Europæum tunc exórtum, die vicésima mensis Augústi anni millésimi nongentésimi décimi quarti, ad cæléste præmium evolávit. Eum ubíque terrárum sanctitátis fama clarum miraculísque fulgéntem, Pius Papa duodécimus, cuncto plaudénte orbe, in Sanctórum númerum rétulit.
R. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrina ejus repléta est: * Ipse intercedat pro peccátis ómnium populórum. V. Iste est, qui contempsit vitam mundi, et pervenit ad cæléstia regna. Ipse. Glória Patri. Ipse.
In III Nocturno
Lectio vii
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
Joann. 21, 15-17
In illo témpore: Dixit Jesus Simóni Petro: Simon Joánnis, díligis me plus his? Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tractatus 123 in Joannem, in medio E G P
Rédditur negatióni trinæ trina conféssio, ne minus amóri lingua sérviat, quam timóri: et plus vocis elicuísse videátur mors ímminens, quam vita præsens. Sit amóris offícium páscere Domínicum gregem, si fuit timóris indícium negáre pastórem. Qui hoc ánimo pascunt oves Christi, ut suas velint esse, non Christi, se convincúntur amáre, non Christum: vel gloriándi vel dominándi, vel acquiréndi cupiditáte; non obediéndi, et subveniéndi, et Deo placéndi caritáte.
R. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum, * Et ad portas paradísi coronávit eum. V. Induit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum. Et.
Lectio viii
Contra hos ergo vígilat tótidem inculcáta ista vox Christi, quos Apóstolos gemit sua quærere, non quæ Jesu Christi. Nam quid est áliud, si díligis me, pasce oves meas; quam si dicerétur, si me díligis, non te páscere cógita? Sed oves meas, et sicut meas pasce, non sicut tuas; glóriam meam in eis quære, non tuam; domínium meum, non tuum; lucra mea, non tua; ne sis in eórum societáte qui pértinent ad témpora periculósa, seípsos amántes, et cétera quæ huic malórum inítio connectúntur.
R. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in minibus vestris: * Et vos similes homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis. V. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit. Et. Glória Patri. Et.
Lectio ix
Mérito dícitur Petro: díligis me, et respóndet, amo te, eíque refértur, pasce agnos meos, et hoc íterum, hoc tértio. Ubi étiam demonstrátur unum atque idem esse amórem et dilectiónem; nam étiam Dóminus novíssime non ait, díligis me, sed amas me. Non ergo nos, sed ipsum amémus, et in pascéndis óvibus ejus ea quæ sunt ejus, non ea quæ sunt nostra, quærámus. Néscio enim quo inexplicábili modo, quisquis seípsum, non Deum amat, non se amat: et quisquis Deum, non seípsum, amat, ipse se amat. Qui enim non potest vívere de se, móritur útique amándo se: non ergo se amat, qui ne vivat se amat.